Torchlight II - subiektywna recenzja

Dzisiaj przedstawię swoje ważenia z zabawy jaką dostarczyła mi kontynuacja gry Torchlight, nosząca wielce skomplikowany tytuł… Torchlight II (jak widać nie trzeba specjalnie wymyślać i dodawać długich, bzdurnych nazw). Dodam, że nie uważam tego tekstu za pełną recenzję, prędzej wrażenia z rozgrywki, do tego zapewne subiektywne.

Tak jak w przypadku innych rzeczy, z powodu braku czasu, muszę ostrożnie wybierać to w co gram. Tu zazwyczaj zwyciężają produkcje w stylu Call of Duty, które mogę włączyć na 5-10 minut, pograć i wyłączyć. Ostatnio jednak pojawił się natłok gier wybitnie wartych zainteresowania. W śród nich znalazły się Resident Evil 6, Dischonored, X-com oraz właśnie Torchlight II.

Wśród graczy tytuł ten stał się poważną alternatywą dla królującego do tej pory na polu cRPG Diablo. Pierwsza odsłona Torchlight zaskoczyła bardzo pozytywnie i została ciepło przyjęta, dlatego gracze aż z niecierpliwością oczekiwali na kontynuację. Jak wyszła i co w niej zawarto? Już teraz odpowiem, moim zdaniem wyszła świetnie, a dodano więcej wszystkiego co było i całkiem sporo nowego :).

Nie ukrywam, że jestem jedną z osób, które skusiły się i kupiły Diablo III, tak, wiem, myślcie co chcecie, ale liczyłem na to, że gra zapewni mi sporo zabawy. No cóż z początku tak było. Przeszedłem grę raz, podobała mi się, chociaż pod koniec mocno się rozczarowałem, ostatnie akty byłby niezwykle krótkie, a dobrego wyposażenia daleko było szukać. Przez całą grę dostałem jeden legendarny przedmiot i to oczywiście nie dla mojej klasy (do tego był znacznie gorszy niż zwykły magiczny z tego samego poziomu).

Miałem wrażenie, że niektóre elementy gry były tworzone na siłę. Nie podobał mi się brak buteleczek z maną, orby z energią  i pieniądze, które moim zdaniem są praktycznie nieprzydatne. Do tego wszystkiego dochodziło lagowanie serwerów, wyrzucanie z gry, aktualizacje i wiele innych. Z grania w Diablo zrezygnowałem w połowie drugiego przejścia.

Jakiś czas później pokazał się Torchlight II. Był opóźniony, ale dla mnie stanowiło to plus, nie wiem czy kupiłbym kolejną taką grę zaraz po zakupie drogiego i nieco rozczarowującego mnie Diablo III. Jednak dzięki większemu odstępowi czasu od premiery Diablo oraz stosunkowo niewielkiej cenie, skusiłem się i kupiłem grę przez Steam, do tej pory nie żałuję tej decyzji.

Większość z was na pewno chociaż pobieżnie kojarzy tytuł Torchlight, więc nie będę się rozpisywał na temat historii i tym podobnych rzeczy. Jak wiemy jest to produkcja cRPG, alternatywa między innymi dla serii Diablo, tworzona przez osoby związane ze złotymi latami wyżej wymienionej gry. 

Wszystko jest kolorowe, bajeczne i bardziej kreskówkowe. Torchlight II to na pewno nie jest tytuł powalający fajerwerkami graficznymi i dobrze, bo dzięki temu działa szybko i mogę grać nawet na laptopie. Pomimo małych wymagań stylistyka gry działa na plus i wywołuje pozytywne uczucia estetyczne (oczywiście niektórym może nie pasować nieco „infantylna” oraz bajeczna otoczka, kwestia gustu, a o gustach się ponoć nie dyskutuje, ja wolę Torchlight'a, inni wolą Diablo).

Pierwszy Torchlight był sukcesem i wystarczyło nie zawalić ustanowionych standardów, co zrobiono. Dodano więcej potworów, przedmiotów, różnorakich opcji, a to wszystko wzmocnił jeszcze wyczekiwany multiplayer. Sam jak na razie grałem głównie w opcję single, więc nad walką w sieci rozwodzić się nie będę, jednak kampania dla pojedynczego gracza w pełni mnie usatysfakcjonowała (jak na razie).

Do wyboru mamy cztery klasy postaci, Engineer, Outlander, Berserker i Embermage. Każdy z bohaterów charakteryzuje się oczywiście innym stylem rozgrywki, ja początkowo wybrałem Embermage, a niedawno rozpocząłem też grę klasą Engineer.

Każda z klas ma trzy drzewka rozwoju umiejętności, a do tego mogą wspomagać się zapamiętywanymi czarami. Wybrane umiejętność można wycofać, ale tylko trzy ostatnie, więc niestety źle zainwestowane punkty mogą przepaść. To moim zdaniem największy brak, powinno się wprowadzić jakąś możliwość wycofania i ponownego rozdzielenia wszystkich punktów. 

Ja do poziomu 30 praktycznie nie brałem żadnych umiejętności, po to by mieć punkty na najpotężniejsze (zwłaszcza, że aby wymasować jednego skilla trzeba aż 15 punktów). Istnieje możliwość zresetowania punktów, ale teoretycznie jest to oszustwo i postać zostaje wtedy oznaczona w trybie multiplayer.

Umiejętności dzielą się na aktywne i pasywne, niektóre to ataki zasięgowe lub bliskie, inne to aury ochrony, wzmocnienia itp. Pewne opcje działają tylko z konkretną bronią albo wyposażeniem. W przypadku maga mamy trzy ścieżki ognia, lodu i błyskawic, osobiście uważam pierwszą i ostatnią za najużyteczniejsze (zadają największy dmg i są obszarowe). Pasywne zdolności z drzewek wspomagają często konkretną ścieżkę rozwoju, np. w ogniu dają możliwość zadawania celowi większych obrażeń, jeśli został on wcześniej podpalony (właśnie takie umiejętności okazują się niezwykle ważne).

W śród ciekawych, pasywnych zdolności znajdują się też wzmocnienie broni (np. kosturów czy różdżek). Moc dotycząca różdżek jest dość niestała i śmieszna, mianowicie stwarza szansę na losowy efekt magiczny, więc w moim przypadku często na ekranie pojawiają się znikąd meteoryty, deszcz ognia, czy latające magiczne nietoperze i inne dziwactwa.

Tak jak w poprzedniej części Torchlight w podróży towarzyszy nam zwierzak. Może to być pantera, fretka, kot, buldog, smoczek/bazyliszek, albo …słodki mały psiaczek. Oczywiście za sprawą łapanych rybek nasz zwierz może zmieniać się w jakąś inną bestię, lub zwiększyć swe cechy. Niestety efekty te są krótkotrwałe i ja w sumie praktycznie nie pamiętam o ich wykorzystywaniu.

W każdym mieście znajduje się stawik do łowienia ryb, podobne można odszukać w zwiedzanych lokacjach, jednak te poza miastem mają ograniczoną liczbę połowów, ale za to szansa złapania lepszej ryby jest większa. Pojawiają się też specjalne oczka wodne, z których zamiast ryb wyciąga się przedmioty magiczne.

Zwierzak jest przydatny, zwłaszcza dla klas słabszych fizycznie. Odciąga przeciwników i pomaga oczyścić teren z niebezpieczeństw. Może nosić własne wyposażenie, uczyć się czarów, a do tego może zdalnie sprzedawać znalezione przedmioty. Jego ochrona jest ważna, gdyż jak się okazuje moja postać zaczęła mieć w połowie gry spore problemy z częstotliwością umieralności. Pomimo tego, że rozwijam żywotność dość mocno, wystarczą dwa, trzy ciosy i jestem martwy (jak to mag), lub muszę szybko uciekać i korzystać z napoju leczącego. Dlatego też stosuję obecnie taktykę zdalnych czarów obszarowych i atakowania za pomocą zwierzaka.

Tutaj pojawia się mały zgrzyt. Embermage posiada duży arsenał potężnych czarów obszarowych. Niestety z jakiegoś powody działają one tylko wtedy kiedy jesteśmy w pobliżu / widzimy atakowanego przeciwnika. Jeśli np. zostawisz gdzieś kulę z piorunami, to będzie ona razić przeciwników tylko jeśli będziesz to widział. Nie da się aktywować czaru i wycofać się, czekając aż poradzi on sobie z wrogami.

Wyposażenie, tak jak w podobnych tytułach, składa się z elementów pancerza i broni. Uzbrojenie może posiadać kilka poziomów unikalności, a poza tym istnieje opcja dodawania dodatkowych mocy i wkładania magicznych gemów ( o ile przedmiot posiada wolne sloty). Niestety ulepszanie broni nie jest ani łatwe ani poste,. Najpotężniejsi ulepszający rzemieślnicy są na losowych mapach i co najgorsze po chwili znikają! Przekonałem się o tym kilka razy. Byłem w trakcie ulepszania oraz przeliczania statystyk, a tu nagle zonk! Enchanter zniknął i nie ulepszyłem tego co chciałem.

Poza tym zabawa z bronią jest niezwykle droga, a pieniędzy wcale nie ma zbyt wiele (wreszcie jest sens zbierania złota, nie tak jak w nowym Diablo).Gemy i specjalne przedmiot dają oczywiście inne efekty jeśli wsadzone są w broń, a inne jeśli w pancerze. Do tego w przedmioty niższych lv nie można włożyć znacznie mocniejszych wspomagaczy.

Warto jeszcze wspomnieć, że w Torchlight II pojawia się wiele kompletów, dających po złożeniu rozmaite dodatkowe umiejętności. Prawdę powiedziawszy, mam wrażenie, że tych zestawów jest bardzo dużo, (może nawet za dużo), albo te prostsze trafiają się zbyt często. Te same elementy powtarzają się (np. buty) z lekko innymi statystykami. Za to najpotężniejszych zestawów nie widać, np. przez całą grę zdobyłem tylko hełm z setu dla maga, a pozostałych sześciu czy siedmiu elementów nie znalazłem.

Poza zwykłymi przeciwnikami przyjdzie nam się zmierzyć z championami oraz bossami. Stanowią oni znacznie większe wyzwanie niż szeregowi wrogowie. Posiadają rozmaite aury, moce i potrafią niekiedy przywoływać sojuszników. 

Radzę też otwierać sobie portale (nie znikają po użyciu) na głębszych poziomach lochów w późniejszej części gry. Punktów kontrolnych jest mało i po śmierci mamy wybór albo wrócić do miasta i znowu schodzić w głąb, albo zapłacić sporą sumkę i odrodzić się na początku danego poziomu, a wierzcie mi, pieniądze można wydać w Torchlight II bardziej rozsądnie.

Idąc z fabułą gry można wykonywać misje podstawowe i dodatkowe. O ile do ukończenia głównego wątku potrzebne są tylko te pierwsze, to zadania bonusowe pomogą wzmocnić postać oraz zdobyć dodatkowe wyposażenie, albo tez odblokować unikalnego kupca. Ja starałem się wykonać wszystkie questy jakie tylko znalazłem.

Po ukończeniu Torchlight II dostajemy dwie możliwości kontynuacji zabawy. Pierwsza z nich to dostęp do specjalnego pomieszczenia, gdzie od robotów można kupować przedmioty, a od specjalnego kupca zdobywać różne rodzaje map. Każda z tych mapek może mieć specjalne warunki, np. +5% doświadczenia, +10% szansy znalezienia magicznych przedmiotów, +20% złota, ale takie bonusy nie zawsze muszą być pozytywne. Podobne wzmocnienia mogą dostać przeciwnicy, a gracz może być osłabiony.

Mapy te odpowiadają różnym poziomom i obszarom znanym z gry. Jak dla mnie były niezwykle ciekawe. Dzięki temu trybowi podniosłem doświadczenie postaci, zdobyłem sporo ciekawych przedmiotów i toczyłem walki z naprawdę potężnymi bossami, w tym nawet z olbrzymimi smokami oraz demonami, niespotykanymi przeze mnie w normalnej rozgrywce.

Druga opcja to rozpoczęcie gry +, czyli zaczynamy przygodę od początku, z doświadczeniem, umiejętnościami i wyposarzeniem, jednak wszystko zostaje przeskalowane w górę, czyli wyzwania dostosowują się do naszego poziomu (chociaż ja mając lv 62 zacząłem grę, która wyskalowana była do poziomu 51). Teraz pozostaje mi zwiększenie trudności rozgrywki i przejście Torchlight’a innymi klasami. Za jakiś czas spróbuję również pewnie trybu multiplayer.

Polecam Torchlight II, każdemu kto jeszcze nie miał przyjemności zetknąć się z tym tytułem, a tym którzy już rozpoczęli przygodę, życzę miłej zabawy i udanych łowów. Na koniec zapraszam jeszcze do obejrzeniu kilku zrzutów ekranu poniżej. 

Jeśli podobał ci się tekst, kliknij "Lubię to" na stronie głównej, albo na Facebookowym profilu Sthenno,  lub podziel się wrażeniami w komentarzu. Wasze wsparcie daje nam motywację i pomaga w dalszym rozwoju serwisu Sthenno